دکتر عزیزالله عباسی، استاد جراحی توراکس دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1366 فارغ التحصیل جراحی عمومی شد و در سال 1371 موفق به کسب بورد فوق تخصصی جراحی قفسه سینه گشت. با ایشان در خصوص پیشرفت ها و موفقیت های بدست آمده در زمینه درمان تنگی های نای گفتگوییی داشتیم که تاکید استاد بر پشتکار، علاقه پزشکان به یک حوزه درمانی و کار تیمی برای حصول موفقیت بود.

تنگی نای بعد از لوله گذاری: به گفته دکتر گریلو از عوارض پیشرفت های پزشکی و درمانی و پروسیجرهای وابسته به آن است. در واقع لوله گذاری داخل نای برای انجام تنفس مکانیکی برای بیمار منجر به ایجاد زخم و فیبروز و تجمع بافت گرانوله در محل می گردد که با باریک شدن راه هوایی و تهدید زندگی همراه است. اولین جراحی رزکسیون آناستوموز در ایران در سال 1365 توسط دکتر فرخ سعیدی انجام گرفت که حضور دکتر عباسی در این جراحی سبب شد مطالعات ایشان روی مقالات دکتر گریلو هدفمند شده و جراحی رزکسیون آناستوموز نای را به دقت بررسی نمایند. در اولین جراحی هنوز روش های نوین جراحی تراشه توسعه پیدا نکرده بود و آناستوموز و روش رزکسیون با مشکل زیادی توام می شد.

از دکتر عباسی در خصوص وجود افراد تاثیرگذار در زندگی حرفه ای شان سوال کردیم. ایشان به روبه رو شدن با یک جوان 35 ساله مجروح جنگی که لوله گذاری نای در وی سبب تنگی نای شده بود و به علت طول زیاد تنگی، مورد جراحی قرار نگرفت و شهید شد، به عنوان نقطه عطف تلاش برای یادگیری جراحی رزکسیون آناستوموز نای، اشاره کردند.

دکتر عباسی می گوید تشویق ها و دلگرمی استاد دکتر فرخ سعیدی و نامه نگاری ایشان با دکتر گریلو- استاد جراحی و رئیس بخش جراحی قفسه صدری بیمارستان ماساچوست دانشگاه هاروارد برای گذاراندن یک دوره آموزشی جراحی رزکسیون آناستوموز، دومین عامل این موفقیت بود.

بدین ترتیب دکتر عباسی در سال 1371 یک دوره آموزشی یکساله جراحی رزکسیون آناستوموز را در ماساچوست پشت سرمی گذارد و به ایران باز می گردد.

ایشان در خصوص اولین تجربه جراحی نای بعد از بازگشت به ایران، به جراحی در دختری 9 ساله اشاره کردند که حضور و پشتیبانی دکتر گیتی بیرشک متخصص بیهوشی و دکتر فرخ سعیدی را از عناصر مهم موفقیت خود شمردند و تاکید کردند پیشرفت های درمانی مرهون وجود اساتید تاثیرگذار، پزشکان پویا و کار تیمی است. ایشان در ادامه گفتند که بعد از بازگشت به ایران و توسعه ی کارآموزشی، با اساتید جوان، با انگیزه و توانایی علمی بالا چون دکتر محمدبهگام شادمهر، دکتر مهرداد عرب، دکتر دانشور، دکتر شیخی، دکتر پژهان، دکتر صادق بیگی، دکتر ثاقبی در بیمارستان دکتر مسیح دانشوری همراه شدند و در سال 1375 به بخش آموزشی درمانی جراحی توراکس در بیمارستان دکتر مسیح دانشوری پیوستند. از ان به بعد این بیمارستان پذیرای تعداد روز افزون از بیماران مبتلا به تنگی نای بعد از لوله گذاری شده است.

هم اکنون بیمارستان دکتر مسیح دانشوری با وجود اساتید برجسته جراحی توراکس و پرستاران با تجربه، مرکز ارجاع بیماران تنگی نای از سرتاسر کشور می باشد. اگر چه آموزش دستیاران فوق تخصصی در سراسر ایران موجب شده است ارایه این خدمات درمانی منحصر به تهران نباشد.