هر کدام از ریه‌ها از چند بخش تشکیل شده است، در حالت عادی هنگامی که تنفس می‌کنیم هوا آزادانه درون نای و لوله‌های تنفسی حرکت می‌کند و سپس وارد کیسه‌های هوایی می‌شود. این کیسه‌های هوایی خاصیت ارتجاعی دارند و هر کدام از آنها ساختاری مانند یک بادکنک کوچک دارد که کار تبادل اکسیژن تازه و کربن دی‌اکسید در این محل و بین رگ‌ها و کیسه‌های هوایی انجام می‌شود.داخل ریه انسان یک غشاء پوششی تنفسی وجود دارد که این غشاء تنفسی(Respiratory epithelium) به همراه مایع مخاطی داخل ریه ها، از کیسه های تنفسی کوچک داخل ریه ها در برابر ورود ویروس ها، باکتری ها و دیگر عوامل خارجی محافظت می کنند.

کرونا ویروس یک عفونت ویروسی واگیردار است که در ابتدا گلو و سپس ریه‌ فرد مبتلا را درگیر می‌کند.کروناویروس‌ یک سری شاخک‌های تاجی شکلی بر روی سطوح خود دارد که به اتصال آن به سلول های سالم کمک می کند. ویروس کرونا به کمک شاخکهای پروتئینی خود به پروتئین‌های گیرنده سطحی سلول‌های بافت پوششی ریه یعنیACE2 متصل می‌شود.با این اتصال ویروس کرونا کدهای ژنتیکی خود را وارد سلول بافت پوششی می‌کند.

 این کدهای ژنتیکی حاوی دستورهایی هستند. سلول‌های ریه سیستم پردازشی ندارند، در نتیجه دستورها را بدون آنکه بفهمند چه هستند، اجرا می‌کنند.اول سیستم مولکولی این سلول‌ها را دست‌کاری کرده و باعث می‌شود این سیستم مولکولی شروع به ساخت ویروس‌های کرونا جدید درون سلول بکند؛ یعنی این سیستم، RNA ویروس کرونا را کپی می‌کند، با استفاده از همین کد ژنتیکی بدنه لازم برای ویروس کرونا را می‌سازند و سپس ویروس را سرهم می‌کند و ویروس جدید را درست می‌کند.وقتی تعداد ویروس‌های کرونا داخل سلول به حد کافی رسیدند، سلول را وادار می‌کند که خود را بکشد. با این کار بدنه سلول باز شده و حالا تعداد زیادی ویروس کرونای جدید در محیط رها می‌شوند.

این ویروس‌ها نیز به‌نوبه خود سلول‌های دیگر را آلوده می‌کنند و این چرخه تکثیر ویروس‌ کرونا تکرار می‌شود. تکرار این چرخه باعث می‌شود تعداد سلول‌های آلوده و تعداد ویروس‌های کرونا در لایه محافظ ریه‌ها به‌صورت تصاعدی افزایش یابد. در این زمان، سلول‌های دستگاه ایمنی بدن ویروس‌هایی که به کیسه‌های هوایی رسیده اند را نابود می‌کنند اما وقتی دستگاه ایمنی بدن ضعیف باشد، ویروس‌ها می‌توانند دستگاه ایمنی بدن فرد را احاطه کرده و تحت تاثیر قرار دهند. در چنین حالتی کیسه‌های هوایی ملتهب شده و در نتیجه این التهاب کیسه‌های هوایی پر از مایع می‌شوند و کار تبادل اکسیژن سخت می‌شود.

این عفونت ویروسی می‌تواند هر دو ریه فرد مبتلا را آلوده کند که به دنبال بروز این عفونت، تنفس فرد سخت شده و درد سینه احساس خواهد کرد. سرفه،‌ تب و لرز، پریشانی، سر درد، درد و کوفتگی بدن، احساس خستگی از علائم عفونت ریه است، اما عوارض این مشکل گاهی جدی‌تر هم می‌شود. وقتی تنفس برای فرد مبتلا به بیماری سخت شود نارسایی تنفسی ایجاد شده و در آن شرایط بیمار برای تنفس نیاز به دستگاه‌های کمک تنفسی یا ونتیلاتور خواهد داشت. در موارد حاد، ریه‌ها آب آورده و بیمار نمی‌تواند نفس بکشد، برخی از مبتلایان به این علت جان خود را از دست می‌دهند. البته شدت بروز علائم در هر فرد وابسته به عوامل مختلفی همچون سن، شرایط ایمنی بدن و... دارد.

منابع:

Rothan HA, Byrareddy SN. The epidemiology and pathogenesis of coronavirus disease (COVID-19) outbreak. Journal of autoimmunity. 2020 Feb 26:102433.

www.salameno.ir

www.tejaratnews.com

www.borna.news

www.healthline.com